Σκάφος της NASA μετέδωσε τις πιο κοντινές εικόνες του Ήλιου
Σύννεφα διάπυρου υλικού τινάζονται βίαια από την ατμόσφαιρα του Ήλιου σε μια σειρά εικόνων που μετέδωσε το σκάφος Solar Probe πλησιάζοντας το άστρο πλησιέστερα από οποιαδήποτε άλλη αποστολή στο παρελθόν.
Οι εικόνες που μόλις δημοσιοποίησε η NASA συλλέχτηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν το θωρακισμένο σκάφος βούτηξε στο στέμμα, όπως ονομάζεται το εξώτερο στρώμα της ηλιακής ατμόσφαιρας, και έφτασε σε απόσταση μόλις 6,1 εκατ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια του άστρου. Συγκριτικά, η Γη απέχει από τον Ήλιο περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα.
Οι νέες εικόνες δείχνουν την πηγή του ηλιακού ανέμου, ενός συνεχούς ρεύματος σωματιδίων –κυρίως πρωτονίων και ηλεκτρονίων- που πηγάζουν από τον Ήλιο και εξαπλώνονται σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Το σκάφος βαφτίστηκε προς τιμήν του δρ Γιουτζίν Πάρκερ, του αμερικανού φυσικού που πρότεινε την ύπαρξη του ηλιακού ανέμου τη δεκαετία του 1950.
Ακόμα, οι εικόνες καταγράφουν μια σειρά «στεμματικών εκπομπών μάζας», ή CME, που εκτοξεύουν στο Διάστημα δισεκατομμύρια τόνους πλάσματος, όπως ονομάζεται το ιονισμένο αέριο από το οποίο αποτελείται το άστρο.
Σε περίπτωση που πετύχουν τη Γη, τα σωματίδια αυτά μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους, να απειλήσουν αστροναύτες που κινούνται σε τροχιά, ακόμα και να καταστρέψουν δίκτυα ηλεκτροδότησης λόγω εμφάνισης επαγωγικών ρευμάτων, όπως συνέβη με το εννιάωρο μπλακάουτ που σημειώθηκε στο Κεμπέκ του Καναδά το 1989.
Τα ηλιακά σωματίδια ευθύνονται επίσης για το βόρειο και νότιο σέλας, καθώς παγιδεύονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης, εκτρέπονται προς τους πόλους και συγκρούονται με άτομα της ατμόσφαιρας.
«Στις εικόνες αυτές βλέπουμε τις CME να συσσωρεύονται η μία πάνω στην άλλη» δήλωσε ο Άγγελος Βουρλίδας του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς» στο Μέριλαντ που διαχειρίζεται την αποστολή της NASA.
«Χρησιμοποιούμε αυτά τα δεδομένα για να εξετάσουμε πώς οι CME συγχωνεύονται, κάτι που έχει σημασία για τον διαστημικό καιρό» είπε.
Ο ηλιακός άνεμος χωρίζεται σε δύο είδη, ένα συνεχές «γρήγορο» ρεύμα που κινείται με ταχύτητα γύρω στα 800 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, και ένα πυκνότερο και πιο απρόβλεπτο «αργό» ρεύμα με περίπου τη μισή ταχύτητα.
Οι νέες παρατηρήσεις προσφέρουν τώρα νέες πληροφορίες για τα δύο φαινόμενα.
«Το μεγάλο ερώτημα είναι το πώς παράγεται ο ηλιακός άνεμος και πώς καταφέρνει να αποδράσει από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο του Ήλιου» δήλωσε ο Νουρ Ραουάφι του «Τζονς Χόπκινς». «Η κατανόηση αυτής της συνεχούς ροής υλικού, ειδικά του αργού ηλιακού ανέμου, αποτελεί μείζοντα πρόκληση» είπε.
Στο κοντινό πέρασμα του περασμένου Δεκεμβρίου, το Parker Solar Probe έφτασε σε ταχύτητα τα 692.000 χιλιόμετρα την ώρα, ή 192 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτα, και κατέρριψε έτσι εκ νέου το ρεκόρ ταχύτητας για αντικείμενο ανθρώπινης κατασκευής.
Με αυτή την ταχύτητα, θα χρειαζόταν περίπου μισή ώρα για να ταξιδέψει από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη.
